بیا و حالا باورم کن

گیرم که آب آمد و از سر رویایم گذشت 
گیرم که در خلوت من و آئینه 
خبری از دوستت دارم تنهائی بود 
گیرم که برایت یک سبد خاطره شقایق و 
یادی از چشمان سیاه جا گذاشته ام 
گیرم که موج گیسوان مشکی ام طوفانی ات کرده است 
باید تمام شهر پر از حرف و حدیث من و قصه ام گردد 
باور نمی کنم برای دلتنگی من و شب چشمانم 
ستاره چیده ای ..... ! 
تو هم برایم دلتنگی ... تو هم بهانه میگیری 
اما خوب می دانم تو صبور تر از آنی که دلتنگ شوی 
می دانم دیگر به چشمان سیاهم خیره نمی شوی 
می دانم تو هم روزی خواهی نوشت .... چشم هایش .... ! 
اما چه زود دیر می شود 
بیا و حالا باورم کن 
حالا دوستم بدار من و چشمان سیاهم را 
نمی خواهم خاطره ای شوم 
محو و غرق تاریکی .................. 
می خواهم دوستت بدارم بی حرف و حدیث 
بپرستمت بی چون و چرا 
بیا و حدیث چشمانم را باور کن ... ! 

مصطفی...