باشد پرنده! كوچ بكن سمت خانه ات
هر چند سخت مي گذرد با بهانه ات
آن جا اميدوارم از آواز پر شوي
موسيقي و غزل بشود آب و دانه ات
خوش بگذرد طراوت ييلاق و بشكفد
در چشم برفگير اهالي جوانه ات
حالا برو به خاطر آسوده، در دلم
تا بازگشت، جاي كسي نيست لانه ات
ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
مَن اِحساسَم را کُشتَم، پَس لُطفا اِحساس تعارُف نکُنید...!
اطلاعات کاربری
تولدم...لینک دوستان
آمار سایت
کدهای اختصاصی